บันทึกการเรียนรู้ครั้งที่ 3

วันศุกร์ที่ 20 มกราคม 2560 : เวลา 08.30 - 12.30 น.

ประเภทของเด็กที่มีความต้องการพิเศษ

          แบ่งได้เป็น 2 กลุ่มใหญ่ ๆ คือ

1. กลุ่มเด็กที่มีลักษณะทางความสามารถสูง มีความเป็นเลิศทางสติปัญญา 

เรียกโดยทั่ว ๆ ไปว่า “เด็กปัญญาเลิศ” (Gifted Child)

ยกตัวอย่าง เช่น

Kim Ung-Yong 

(แก้โจทย์ปัญหา เป็นเด็กที่มี IQ สูงที่สุดในโลก)

Akrit Jaswal 

(เป็นคนอินเดีย : เป็นหมอผ่าตัด โดยเรียนรู้จากการอ่านหนังสือ)

Elaina Smith 

(เป็นนักจัดรายการวิทยุ ให้คำปรึกษาปัญหาชีวิต)

เด็กชายธนัช เปลวเทียนยิ่งทวี

(ศิลปินสีน้ำ อายุ 5 ขวบ)

2.  กลุ่มเด็กที่มีลักษณะทางความบกพร่อง

1.เด็กที่บกพร่องทางสติปัญญา

2.เด็กที่บกพร่องทางการได้ยิน

3.เด็กที่บกพร่องทางการเห็น

4.เด็กที่บกพร่องทางร่างกายและสุขภาพ

5. เด็กที่บกพร่องทางการพูดและภาษา

6. เด็กที่บกพร่องทางพฤติกรรมและอารมณ์

7. เด็กที่บกพร่องทางการเรียนรู้

8. เด็กออทิสติก

9. เด็กพิการซ้อน 

1. เด็กที่บกพร่องทางสติปัญญา (Children with Intellectual Disabilities) 

          มี 2 กลุ่ม คือ เด็กเรียนช้า และเด็กปัญญาอ่อน (เด็กบกพร่องทางสติปัญญา)*

เด็กเรียนช้า

  - สามารถเรียนในชั้นเรียนปกติได้

  - เด็กที่มีความสามารถในการเรียนล่าช้ากว่าเด็กปกติ

  - ขาดทักษะในการเรียนรู้

  - มีความบกพร่องทางสติปัญญาเพียงเล็กน้อย

  - มีระดับสติปัญญา (IQ) ประมาณ 71-90 

เด็กปัญญาอ่อน หรือบกพร่องทางสติปัญญา

  - ระดับสติปัญญาต่ำ

  - พัฒนาการล่าช้าไม่เหมาะสมกับวัย

  - มีพฤติกรรมการปรับตนบกพร่อง

  - อาการแสดงก่อนอายุ 18

เด็กปัญญาอ่อน

แบ่งตามระดับสติปัญญา (IQ) ได้ 4 กลุ่ม

1. เด็กปัญญาอ่อนขนาดหนักมาก IQ ต่ำกว่า 20

  - ไม่สามารถเรียนรู้ทักษะด้านต่าง ๆ ได้เลย

  - ต้องการเฉพาะการดูแลรักษาพยาบาลเท่านั้น

2. เด็กปัญญาอ่อนขนาดหนัก IQ 20-34

   - ไม่สามารถเรียนได้ ต้องการเฉพาะการฝึกหัดการช่วยเหลือตัวเองในกิจวัตรประจำวันเบื้องต้นง่าย ๆ

   - กลุ่มนี้เรียกโดยทั่วไปว่า C.M.R (Custodial MentalRetardation)

3. เด็กปัญญาอ่อนขนาดปานกลาง IQ 35-49

  - พอที่จะฝึกอบรมและเรียนทักษะเบื้องต้นง่าย ๆ ได้

  - สามารถฝึกอาชีพ หรือทำงานง่าย ๆ ที่ไม่ต้องใช้ความละเอียดลออได้

  - เรียกโดยทั่วไปว่า T.M.R (Trainable Mentally Retarded) 

4. เด็กปัญญาอ่อนขนาดน้อย IQ 50-70 

   - เรียนในระดับประถมศึกษาได้

   - สามารถฝึกอาชีพและงานง่าย ๆ ได้

   - เรียกโดยทั่ว ๆ ไปว่า E.M.R (Educable Mentally Retarded)

ลักษณะของเด็กที่บกพร่องทางสติปัญญา

•  ไม่พูด หรือพูดได้ไม่สมวัย

•  ช่วงความสนใจสั้น วอกแวก

•  ความคิด และอารมณ์ เปลี่ยนแปลงง่าย รอคอยไม่ได้

•  ทำงานช้า

•  รุนแรง ไม่มีเหตุผล

•  อวัยวะบางส่วนมีรูปร่างผิดปกติ กล้ามเนื้อทำงานไม่ประสานกัน

•  ช่วยตนเองได้น้อยกว่าเด็กในวัยเดียวกัน

สาเหตุ

          •  ความผิดปกติของโครโมโซมคู่ที่ 21

          •  ที่พบบ่อยคือโครโมโซมคู่ที่ 21 เกินมา 1 แท่ง (Trisomy 21)

อาการ

•  ศีรษะเล็กและแบน  คอสั้น

•  หน้าแบน ดั้งจมูกแบน

•  ตาเฉียงขึ้น ปากเล็ก

•  ใบหูเล็กและอยู่ต่ำ รูหูส่วนนอกจะตีบกว่าปกติ

•  เพดานปากโค้งนูน ขากรรไกรบนไม่เจริญเติบโต

•  ช่องปากแคบ ลิ้นยื่น ฟันขึ้นช้าและไม่เป็นระเบียบ

•  มือแบนกว้าง นิ้วมือสั้น

•  เส้นลายมือตัดขวาง นิ้วก้อยโค้งงอ 

•  ช่องระหว่างนิ้วเท้าที่ 1 และ 2 กว้าง

•  มีความผิดปกติในระบบต่างๆ ของร่างกาย

•  บกพร่องทางสติปัญญาระดับเล็กน้อยถึงปานกลาง

•  อารมณ์ดีเลี้ยงง่าย ร่าเริง เป็นมิตร

•  มีปัญหาในการใช้ภาษาและการพูด

•  อวัยวะเพศมักเจริญเติบโตไม่เต็มที่ทั้งในชายและหญิง

การตรวจวินิจฉัยก่อนคลอดกลุ่มอาการดาวน์

•  การเจาะเลือดของมารดาในระหว่างที่ตั้งครรภ์

•  อัลตราซาวด์  

•  การตัดชิ้นเนื้อรก

•  การเจาะน้ำคร่ำ  

เสือขาว "เคนนี่" เป็นดาวน์ซินโดรม 

ปัจจุบันอยู่ในสวนสัตว์ ประเทศสหรัฐอเมริกา

2. เด็กที่บกพร่องทางการได้ยิน (Children with Hearing Impaired ) 

หมายถึง เด็กที่มีความบกพร่อง หรือสูญเสียการได้ยิน

เป็นเหตุให้การรับฟังเสียงต่าง ๆ ได้ไม่ชัดเจน

มี 2 ประเภท คือ เด็กหูตึง และ เด็กหูหนวก 

เด็กหูตึง

          หมายถึง เด็กที่สูญเสียการได้ยิน แต่สามารถรับข้อมูลได้ โดยใช้เครื่องช่วยฟัง จำแนกกลุ่มย่อยได้ 4 กลุ่ม

1. เด็กหูตึงระดับน้อย ได้ยินตั้งแต่ 26-40 dB

2. เด็กหูตึงระดับปานกลาง ได้ยินตั้งแต่ 41-55 dB

3. เด็กหูตึงระดับมาก ได้ยินตั้งแต่ 56-70 dB 

4. เด็กหูตึงระดับรุนแรง ได้ยินตั้งแต่ 71-90 dB 

เด็กหูหนวก
   - เด็กที่สูญเสียการได้ยินมากถึงขนาดที่ทำให้หมดโอกาสที่จะเข้าใจภาษาพูดจากการได้ยิน
   - เครื่องช่วยฟังไม่สามารถช่วยได้
   - ไม่สามารถเข้าใจหรือใช้ภาษาพูดได้
   - ระดับการได้ยินตั้งแต่ 91 dB ขึ้นไป

3. เด็กที่บกพร่องทางการเห็น  (Children with Visual Impairments) 

  - เด็กที่มองไม่เห็นหรือพอเห็นแสง เห็นเลือนราง

  - มีความบกพร่องทางสายตาทั้งสองข้าง

  - สามารถเห็นได้ไม่ถึง 1/10 ของคนสายตาปกติ

  - มีลานสายตากว้างไม่เกิน 30 องศา

จำแนกได้เป็น 2 ประเภท คือ เด็กตาบอด และ เด็กตาบอดไม่สนิท

ลักษณะของเด็กบกพร่องทางการเห็น

•  เดินงุ่มง่าม ชนและสะดุดวัตถุ

•  มองเห็นสีผิดไปจากปกติ

•  มักบ่นว่าปวดศีรษะ คลื่นไส้ ตาลาย คันตา

•  ก้มศีรษะชิดกับงาน หรือของเล่นที่วางอยู่ตรงหน้า

•  เพ่งตา หรี่ตา หรือปิดตาข้างหนึ่ง เมื่อใช้สายตา

•  ตาและมือไม่สัมพันธ์กัน

•  มีความลำบากในการจำ และแยกแยะสิ่งที่เป็นรูปร่างทางเรขาคณิต

nicolly pereira

(ตาบอดตั้งแต่เด็ก แต่สามารถมองเห็นได้ด้วยการผ่าตัด)

Piper

(สายตายาวตั้งแต่เด็ก)

ตัวอย่าง Snellen's chart

• ทำให้มีความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับประเภทของเด็กที่มีความต้องการพิเศษมากขึ้น ซึ่งสามารถนำมาประยุกต์ใช้ในการจัดประสบการณ์ให้เด็ก การปฏิบัติตนต่อเด็ก และทราบถึงสิ่งที่ควรระมัดระวังพร้อมที่จะรับมือเมื่อเกิดปัญหาต่าง ๆ ได้อย่างถูกต้อง
• สามารถนำการสอนแบบอาจารย์ไปปรับใช้กับตนเองได้ เพราะการสอนของอาจารย์นั้น มีความน่าสนใจ เช่น มีภาพ วิดีโอ การเล่าประสบการณ์ ยกตัวอย่าง ประกอบการเรียนเนื้อหาวิชาการ เพื่อให้การเรียนการสอนมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

• ประเมินตนเอง : เข้าเรียนตรงเวลา เข้าใจเนื้อหาที่อาจารย์สอน เรียนสนุก ไม่เครียด มีปฏิสัมพันธ์กับอาจารย์และเพื่อน ๆ
• ประเมินเพื่อน : เพื่อน ๆ ตั้งใจเรียน ให้ความช่วยเหลือ พูดคุยปรึกษาหารือกัน สร้างเสียงหัวเราะในการเรียน ทำให้บรรยากาศการเรียนเป็นกันเอง สนุกสนาน
• ประเมินอาจารย์ : อาจารย์เข้าสอนตรงเวลา ใจดี แต่งกายสุภาพ ยิ้มแย้มแจ่มใส มีการยกตัวอย่าง เล่าประสบการณ์ เปิดวิดีโอให้ดู เพื่อให้นักศึกษาเข้าใจ และผ่อนคลายในการเรียนมากขึ้น